• Çocuğunuzu okulla ilgili olarak önceden bilgilendirin ve okulu gezdirin.
• Güven verin, rahatlatın. Yanında olmadığınızda onun mutlu ve rahat olacağına ilişkin ona güvence verin.
• Sakin kalmaya çalışın. Ebeveynin özellikle annenin kaygısı çocuğa kolay bulaşır. Çocuk, kaygılandığı durumda sizin kaygılandığınızı yakalarsa kaygısında haklı olduğuna inanacaktır. Bu nedenle öncelikle siz sakin ve rahat olmaya çalışın.
• Okul çıkışında onu tam zamanında alacağınızı ya da servisten inince karşılayacağınızı net bir şekilde anlatın.
• Çocuğunuzu kaygılandıracak cümlelerden kaçınmalısınız.

• Çocuğunuza “Okula gitmek ister misin?” diye sormamalısınız. Çünkü okula gitmeyip evde kalmak daha cazip gelecektir. Ve okula gitmesi ona keyfi bir davranışı değil sorumluluğudur.
• “Seni okulda unutmam” demeyin ki gün boyu unutma ihtimalinizi düşünüp tedirgin olmasın.
• “Sakın yaramazlık yapma, öğretmenin kızar” dememelisiniz kaygı düzeninin artmaması için. Zaten tanımadığı bir ortamda, tanımadığı kişilerle olmak onu fazlasıyla kaygılandırmaktadır. Bir de öğretmenine dair zihninde korku uyanırsa iyice zorlaşır uyum süreci.
• “Seni burada çıkışa kadar bekleyeceğim” dememelisiniz kalamayacaksanız. Eğer ders arasında sizi görmek için çıkar da bulamazsa hayal kırıklığı yaşar, korkar, güveni sarsılır.
• Çocuğunuzu motive edecek cümleleri duyurmalısınız. “Bir sürü arkadaşın olacak bundan sonra. Bir sürü yeni oyun öğreneceksin. Ben de senin kadarken her gün koşarak okula giderdim. Okula giderken öğretmenine en sevdiğin resmini ya da oyuncağını gösterebilirsin. Sen okuldayken aklım hep sende olacak ama orda eğlendiğini bilmek beni de mutlu edecek.” Gibi.

Umarım süreç sizler için ve evladınız için kolaylaşır.